بررسی علل دید کم و نابینایی در مراجعین به کلینیک چشم پزشکی بیمارستان متینی کاشان در سال 1382

سابقه و هدف: با توجه به عدم وجود آمار دقیق در مورد نابینایی و کم بینایی در ایران، به منظور بررسی شیوع علل دید کم و نابینایی و ارزیابی علل قابل پیشگیری و درمان، این مطالعه در سال 1382 روی مراجعین به درمانگاه چشم پزشکی در کاشان انجام گرفت. مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 420 بیمار با دید کم ( Low vision ) و یا نابینا ( Legally blind ) بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی ( WHO ) که طی یک سال به درمانگاه چشم پزشکی مراجعه کرده بودند بررسی شدند. تمام این بیماران توسط متخصص چشم مورد معاینه کامل چشمی قرار گرفتند و سپس اطلاعات و یافته ها در پرسشنامه تنظیمی وارد گردید و با آزمونهای آماری توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها : از کل 420 مورد، 186 نفر (3/44%) مرد و 234 نفر (7/55%) زن بودند. در 302 بیمار (9/71%) نابینایی و در 118 نفر (1/28%) کم بینایی وجود داشت. علل شایع دید کم و یا نابینایی، به طور کلی عبارت بودند از: کاتاراکت در147 نفر (35%)، رتینوپاتی دیابتی در 46 نفر(9/10%) تغییرات میوپی شبکیه در40 نفر(5/9%) تنبلی چشم در 39 نفر (3/9%)، دژنراسیون ماکولا وابسته به سن ( ARMD ) در 33 نفر (9/7%)، گلوکوم، تروما و سایر موارد (4/27%). شایعترین محل آناتومیک دید کم و نابینایی به ترتیب عبارت بود از: عدسی (7/40 %)، رتین (7/30%)، عصب بینایی (8/9 %)، راه بینایی ( Visual Pathway ) از شبکیه تا مغز و کورتکس بینایی (3/9 %). نتیجه گیر ی: کاتاراکت، عیوب انکساری و تنبلی چشم از علل عمده کاهش دید هستندکه قابل درمان و پیشگیری می باشند. با اقدامات درمانی مناسب مانند غربالگری، تشخیص و درمان به موقع و مناسب می توان میزان دید را در بسیاری از بیماران افزایش داد و عوارض اقتصادی اجتماعی آن را به نحو قابل ملاحظه ا ی کاهش داد.